Վերջին շրջանում, ադրբեջանական դիվերսիոն խմբերի ու դիպուկահարների կտրուկ ակտիվացումը ՀՀ հարավ-արևմտյան հատվածում (Նախիջևան) կտրուկ սրել է սահմանագծին տիրող առանց այդ էլ ոչ կայուն իրավիճակը, կրկին ակտիվացնելով ռազմական գործողությունների վերսկսման վերաբերյալ մտահոգությունը:

Որքան էլ լրատվամիջոցներում նախիջևանյան ճակատի ակտիվացումը որպես անսպասելի փաստ ընկալվի, այնուամենայնիվ պետք է ընդգծել, որ այդ ուղղությամբ աճող վտանգի նախանշանները ուրվագծվել էին դեռևս 2013 թվականի վերջերին, երբ հայտի դարձավ, որ Նախիջևանում տեղակայված Ադրբեջանի զինված ուժերի 5-րդ կորպուսը վերակազմավորվում է՝ ստանալով առանձին համազորային բանակի կարգավիճակ:

Ադրբեջանական ու թուրքական լրատվամիջոցները, մանավանդ, վերջին շրջանում, ակտիվորեն լուսաբանում են Նախիջևանում իրականացվող զորավարժություններն ու առանձին համազորային բանակին մատակարավող սպառազինությունների հարցը՝ չթաքցնելով այդ գործընթացում Թուրքիայի ակտիվ ներգրավվածությունը:

Դեռ նախորդ տարի, Ադրբեջանը Նախիջևանի ուղղությամբ, առիթ ունեցել էր մի քանի անգամ ստուգելու հայ-ադրբեջանական սահմանի պաշտպանական հնարավորությունները՝ նախաձեռնելով դիվերսիոն-հետախուզական գործողություններ: Դրանցից մեկի ժամանակ, հայկական կողմը, ադրբեջանական հատուկ ստորաբաժանումներին հետ մղելիս կորուստներ էր ունեցել:

Նախիջևանում տեղակայված զորքերի ակտիվացումը վտանգավոր է հատկապես երկու առումով: Առաջին, որ Նախիջևանը դառնում է հայ-ադրբեջանական դիմակայության ևս մեկ ակտիվ օջախ, երկրորդ, հաշվի առնելով պաշտոնական Անկարայի հսկայական ազդեցությունը Նախիջևանի վրա, այնտեղ տեղակայված զորքերը կարող են ցանկացած ժամանակ Թուրքիայի համար, տարածաշրջանում իրավիճակը անկայունացնող դերակատարություն ստանձնել:

Ադրբեջանի համար, Նախիջևանում տեղակայված զորքերի ակտիվացումը առաջին հերթին անհրաժեշտ է Հայաստանի վրա ճնշումն ուժեղացնելու համար, քանի որ Բաքվում կարծում են, որ սահմանային սադրանքներով հնարավոր է Հայաստանին զիջումներ պարտադրել, երկրորդ, սահմանի ողջ երկայնքով, ժամանակ առ ժամանակ իրականացվող տարբեր օպերացիաների միջոցով, Ադրբեջանը փորձում է արդարացնել մեծաքանակ սպառազինության գնումները:

Միաժամանակ նկատելի է, որ միջազգային հանրությունը, այդ թվում՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները,առանձնապես խոչընդոտներ չեն ստեղծում Ադրբեջանի համար՝ իրագործելու սեփական տակտիկական լուծումները, իսկ վերջինս անշուշտ օգտվում է միջնորդների լոյալությունից:

Սահմանին տարբեր մարտական խնդիրներ կատարելիս զինծառայողներ են զոհվում. ավելի քան անհրաժեշտ է առաջնագծում իրականացվող ինժեներական-կահավորման աշխատանքներին մեծ արագություն հաղորդել, միաժամանակ բարձրացնելով մարտական հերթապահություն իրականացնող անձնակազմերի զգոնության մակարդակը: Ավելի քան երբևէ, առաջնային է դառնում զորամասերում մարտական հենակետերում անվտանգության կանոնների պահպանման հարցը, քանզի արձանագրվող մահվան ելքով միջադեպերի մի մասը պայմանավորված է անվտանգության կանոնների խախտմամբ ու սպաների կողմից ոչ պատշաճ վերահսկողության իրականացմամբ:

Քաղաքագետ՝ Տիգրան Աբրահամյան